[RP] Praktijklessen in de buitenlucht; eerste les voor Eduard van Linwe.

Posts : 48

Linwe zat buiten, warm ingepakt in een wintermantel, onder de boom voor het kasteel van Edam.
Ze zou vandaag Eduard zijn eerste praktijklessen geven.
Linwe had lang nagedacht over wat ze hem wilde leren. De herfst gaf gelukkig voldoende mogelijkheden.
Linwe besloot Eduard wat overlevingslessen te gaan geven.
Niet met het zwaard, want dat wilden zijn ouders niet, maar met de natuur.
Hoe kon je overleven, stel dat je verdwaald raakte, of er iets ergs gebeurde en je zou de natuur in moeten vluchten.
Zoals een te grote rand, of een oorlog.
En als je je dan niet kon verdedigen, moest je toch op zijn minst weten hoe je kon overleven in de natuur.
Linwe had dit al vroeg geleerd, toen haar (biologische) ouders nog gewoon simpele boeren waren.
Ze kon zelf vuurtjes maken, eten zoeken, wanneer hun eigen groentevelden weinig opbrachten.
Ze kon ook jagen, door strikken en vallen te zetten, maar dat zou ze voorlopig nog maar even achterwege laten.
Wel zou ze Eduard leren spoorzoeken, dat hij de sporen van verschillende dieren kon herkennen.

Linwe had er zin in, nu nog wachten tot Eduard komt.

Posts : 317 Woonplaats : Rotterdam

Eduard krijgt een warme mantel omgeslagen, niet dat hij het zelf nodig vind. De enthousiasme die hij voelt geeft hem geen ruimte de koude te ervaren. Tante Linwe had hem gezegd dat hij na het ontbijt haar buiten te ontmoeten. Zijn moeder krijgt een dikke kus en hij gaat de deur naar buiten. Verwachtingsvol kijkt hij om zich heen. Onder de grote eik voor de deur ziet hij het vriendelijke gezicht van zijn tante. Genietend van de herfstkleuren kijkt hij lachend naar zijn tante die bijna bedolven lijkt onder een bladerdak. De herfst wind laat de gevallen bladeren dwarrelen alsof ze tikkertje spelen.

Hij loopt snel richting zijn tante en kijkt haar lachend aan.

Hallo tante Linwe!! Sorry dat ik wat op me liet wachten hoor, ik moest mijn ontbijt nog opeten. Ik ben erg benieuwd naar wat we gaan doen.

Posts : 48

Linwe kijkt vrolijk op als ze de enthousiaste stem van Eduard hoort.
Een beetje verkleumd van de kou, ondanks haar warme mantel, staat ze op, terwijl ze in haar handen wrijft.
Ze lacht vrolijk als ze hoort dat hij heel nieuwsgierig is naar wat ze gaan doen.
Ze kijkt een beetje mysterieus...

Hoi Eduard, het geeft niets...ik hoop dat je goed hebt ontbeten....

Dan grijnst ze breed.

De rest van je eten zul je vandaag namelijk zelf moeten vinden.
We gaan het bos in en je gaat vandaag leren hoe je daar je eigen eten kunt verzamelen.
Maar maak je geen zorgen, in de herfst is er altijd een overvloed aan voedsel.

Linwe kijkt nieuwsgierig naar Eduard, ze is benieuwd hoe zijn reactie is op het horen wat de les van vandaag zal zijn.

Posts : 317 Woonplaats : Rotterdam

Hoi Eduard, het geeft niets...ik hoop dat je goed hebt ontbeten....

Eduard kijkt naar een steeds breder wordende grijns.

De rest van je eten zul je vandaag namelijk zelf moeten vinden.
We gaan het bos in en je gaat vandaag leren hoe je daar je eigen eten kunt verzamelen.
Maar maak je geen zorgen, in de herfst is er altijd een overvloed aan voedsel.

Mijn eten zelf vinden? denkt Eduard. Dat lijkt hem een geweldig avontuur. Hij kijkt ernaar uit om de namen te weten van de natuur die hij om zich heen ziet. Een blijde verwachting maakt zich van hem meester als hij denkt aan het komende avontuur.

Tante Linwe? Ik heb al een paar keer een sprinkhaan gevangen. Dat kan ik al wel goed hoor. Bij de kreek zitten een paar heel licht groene die ik erg mooi vind. Kan je die ook eten?

Posts : 48

Linwe ziet een glinstering van enthousiasme in de jongen zijn ogen.
Daarna volgen al snel vragen.

Sommige sprinkhanen wel, anderen niet. Maar dat soort dingen gaan we allemaal leren vandaag.
De belangrijkste les zal ik je nu al geven; bij twijfel nooit doen.
Honger is vervelend, maar vergiftiging nog erger.

Linwe geeft de jongen dan een touwtje.

Het lijkt me verstandig je haren bijeen te binden.
Wanneer je voedsel zoekt, kun je zo ergens aan blijven hangen.
Linwe geeft het vooreeld en maakt met een touwtje als elastiek een paardenstaart in haar lange zwarte haar.

Posts : 317 Woonplaats : Rotterdam

Sommige sprinkhanen wel, anderen niet. Maar dat soort dingen gaan we allemaal leren vandaag.
De belangrijkste les zal ik je nu al geven; bij twijfel nooit doen.
Honger is vervelend, maar vergiftiging nog erger.

Eduard knikt en is blij dat zijn tante hem wegwijs maakt in wat wel en niet te eten is, hij wil denkt hij liever geen vergiftiging.

Hij ziet Linwe een touwtje pakken en haar haren binden.

Het lijkt me verstandig je haren bijeen te binden.
Wanneer je voedsel zoekt, kun je zo ergens aan blijven hangen.

Eduard moet denken aan steeds langere bos met haar op zijn hoofd. Het had inmiddels al een aardige lengte. Aandachtig kijkt hij hoe Linwe het touwtje om hethaar heen slaat en probeer het na te doen. Hij rommelt met het touwtje, maar krijgt het niet echt voor elkaar. Na wat meer inspanning lijkt het dan toch enigszins gelukt te zijn.

Ik denk dat ik er klaar voor ben, zit het zo goed?

Posts : 48

ooc: excuses dat je steeds lang moet wachten, maar ik heb het vrij druk Smile

nu ook ben ik maandag pas weer terug.

Linwe knikt vrolijk naar Eduard, als hij , na wat het lijkt een worsteling, zijn haar keurig bijeen heeft gebonden.
Ze steekt haar hand uit naar de richting waar ze op gaan. Het is in de richting van het bos.

Ga jij maar voor.
Ik stuur wel bij.
Ga maar op zoek naar iets wat jij denkt dat eetbaar is.
Ik zal natuurlijk wel helpen, hoor.

Linwe weet zeker dat Eduard, die al redelijk bekend is met de omgeving hier, wel wat eetbaars kan vinden.
Er zijn in het bos, in de herfst, namelijk genoeg vrucht, bessen, noten en eetbare zwammen. En sprinkhanen.

Posts : 317 Woonplaats : Rotterdam

OOC: Voel je nooit bezwaard RL heeft altijd voorrang!!

Ga jij maar voor.
Ik stuur wel bij.
Ga maar op zoek naar iets wat jij denkt dat eetbaar is.
Ik zal natuurlijk wel helpen, hoor.

Hoort hij Linwe aangeven. Eduard kijkt even om zich heen nadenkend waar ze eventueel naartoe zouden kunnen gaan. Hij vind het erg moeilijk om na te denken wat eventueel eetbaar zou zijn. Hij heeft een idee, hij weet een struik met trossen bessen waar zijn moeder graag jam van maakt. Hoe noemde ze deze ook alweer? Eduard denkt diep na, kan het niet zo goed herinneren hoe ze heten (OOC: vlierbessen)

Ik weet al iets tante Linwe, ik weet alleen niet of ze er nog zijn...

Eduard pakt haar hand vast en trekt haar de goede richting uit. Ze passeren enkele tamme kastanje bomen. Hij bedenkt zich nog of deze te eten zijn? Aangekomen bij de struik ziet Eduard dat de bessen er verdroogt bij hangen.
Hij kijkt met een guitige blik naar zijn tante. Ik vrees dat deze niet echt meer eetbaar zijn.

Posts : 48

ooc: excuses voor de absurd late reactie. Zullen we gewoon verder gaan bij een verder moment in de tijd?

4 December 1457

Linwe was sinds een paar dagen getrouwd, ze was ook weer afgereisd naar het kasteel van Edam.
Het was weer tijd voor een les van Eduard. Vandaag zouden ze gaan jagen.
Enkel op konijnen, die de bossen en velden in de omgeving op dit moment overbevolkte en zo te veel voedsel weg vraten voor andere diersoorten.
Linwe had een nauw aansluitende groene jurk aan, een kort bonte vest. Haar haren had ze opgestoken en vastgespeld, zodat ze er geen last van had.
Ze droeg ook nog laarsjes van konijnen leer, gevoerd met het bont van het diertje. Ideaal om geruisloos me door een bos te lopen en tegelijkertijd een bescherming tegen de kou.
Ze had Eduard al eerder de knopen en technieken geleerd voor het neerzetten van strikken. Nu zouden ze dat ook echt in de praktijk gaan brengen.
Jagen met pijl en boog zouden ze niet doen, daar Linwe had beloofd aan Eduard zijn ouders om hem niet te leren omgaan met wapens.

Linwe wacht op Eduard onder de vertrouwde boom, waar ze altijd afspraken wanneer Eduard weer een praktijkles zou krijgen.

Posts : 317 Woonplaats : Rotterdam

Eduard klopt Marcus op zijn kopje... zo trouwe viervoeter, vandaag gaan we op pad met Linwe. We gaan een leuke dag beleven en je zal heerlijk kunnen rennen.
Het diertje kwispelt van blijdschap. Niet dat hij het begrijpt, maar de aandacht van zijn baasje is voldoende om hem enthousiast te maken. Eduard trekt zijn leren laarzen aan, schiet in zijn broek en trekt een warme wollen trui aan met een capuchon die hij diep over zijn hoofd trekt.
Eduard neemt een laatste slok van zijn thee en vliegt naar buiten. Op weg naar hun ontmoetingsplaats. Marcus trippelt er vrolijk achteraan. Het beestje merkt het enthousiasme van zijn baasje en springt aan Eduard's zijde vreugdevolle sprongetjes.

Buiten ziet Eduard Linwe al rustig afwachten op hun komst. Eduard bukt zich naar Marcus en fluistert in zijn oren... zoek Marcus...waar is Linwe....
Hij ziet het beestje naar Linwe rennen en speels uitdagende rondjes om haar draaien.. hij schud zijn vacht en rent heen en weer tussen beide. Eduard komt lachend naderbij en zegt met een vrolijke stem...

U bent klaar om op pad te gaan? Marcus gaat gezellig met ons mee, hij zal toch ook moeten leren als ik...
Eduard kijkt met een glimlach naar zijn pasgehuwde tante en is blij dat ze de tijd voor hem neemt.

Posts : 48

Linwe moet lachen als ze ziet hoe de hond op haar af rent een paar rondjes om haar draait, al kwispelend, en vervolgen een paar keer heen en weer ent tussen haar en zijn baasje.
Linwe zwaait naar Eduard.
Als hij eenmaal dicht bij haar is begint ze te spreken.

Wat een leuk dier! Ik wist helemaal niet dat jij een hondje had.
Marcus, he, mooie naam, Marten zal die naam zeker ook kunnen waarderen.
Heb je jouw zelfgemaakte vallen bij je?

Linwe heeft zelf ook een tas bij zich waar al een paar vallen in zitten die ze eerder hebben gemaakt.
Ook heeft ze een dolk bij zich om de eventuele diertjes snel uit hun lijden te kunnen verlossen.
Een taak die zij zelf op zich zal nemen en niet door Eduard zal laten doen, omdat Linwe niet weet hoe zijn ouders tegen 'geweld' tegen dieren staan.
Linwe zou uiteraard nooit een dier mishandelen, maar haar lessen gingen over overleven in de natuur.
Daar hoorde het vangen van dieren en ze leren te bereiden ook mee, en daarvoor moest het beestje toch ook worden geslacht.

Posts : 317 Woonplaats : Rotterdam

Eduard kijkt naar de uitsloverij welke Marcus vertoont. Hij ziet hoe Linwe ervan geniet.

Wat een leuk dier! Ik wist helemaal niet dat jij een hondje had.
Marcus, he, mooie naam, Marten zal die naam zeker ook kunnen waarderen.
Heb je jouw zelfgemaakte vallen bij je?

Eduard glimt als Linwe Marcus opneemt. Het jonge diertje lijkt van de aandacht te genieten. Eduard roept het hondje naar hem toe, hij gaat door zijn knieën en kijkt naar linwe.
Ik heb de strikken inderdaad gemaakt, ik hoop dat ze stevig genoeg zijn en niet stuk raken. Eduard laat zijn werk zien aan Linwe en hoopt op haar goedkeuring.
Marcus komt rustig bij hem staan en hij aait het dier onder zijn kaak. Het beestje kijkt hem met glimmende oogjes aan en heeft dezelfde verwachtingsvolle spanning als Eduard.

Bent u klaar om te vertrekken? Dan gaan we een mooie wandeling maken en de vallen plaatsen.

Posts : 48

Linwe bekijkt de vallen van Eduard aandachtig en ze knikt dan goedkeurend.
Ze geeft hem een knipoog.

Prachtig vakmanschap, Eduard. Dus je bent zowel goed met je hoofd als met je handen.
Dat is goed, want dat heb je met jagen nodig! Of met koken.

Dan beginnen ze samen richting het bos te wandelen.
ze hebben al geregeld een tocht gemaakt, dus het begin van de bossen kennen ze beide op hun duimpje.
Maar om vallen te zetten moeten ze dieper het bos in. Op plekken waar er niet zo veel herrie is en mensen niet zo snel komen.
Dan zijn de konijnen minder schuw en zijn ze naïever als het gaat om lokaas.
Goede kans dat ze dus heel wat zullen vangen vandaag.
Linwe zal na afloop Eduard dan in de keuken leren hoe de konijn, of hazen, te bereiden.

Posts : 317 Woonplaats : Rotterdam

Met blijdschap ziet Eduard toe dat Linwe goedkeurend zijn vallen inspecteert.
Prachtig vakmanschap, Eduard. Dus je bent zowel goed met je hoofd als met je handen.
Dat is goed, want dat heb je met jagen nodig! Of met koken.
Het woord koken geeft hem een heerlijk vooruitzicht.. Naast jagen is eten iets wat Eduard graag doet.

Eduard geniet van de wandeling door het bos. De heerlijke frisse wind inhaleert hij diep in zijn longen. Hij laat Marcus dicht bij hem lopen. Het is ook voor het diertje een les in omgaan met de jacht. Hij kijkt het diertje diep in de ogen als hij zijn kopje in zijn handen houdt en laat het tot hem doordringen dat hij opmerkzaam moet zijn. Het beestje lijkt het te begrijpen als hij tijdens het wandelen merkt dat hij dicht bij hem blijft lopen en waakzaam zijn snuit in de luchtstromen steekt.
Eduard geniet van de openlucht, het wolkendek breekt open en een herfst zonnetje zoekt zijn weg met enkele stralen langs de takken van de verschillende bomen die ze passeren. Eduard steekt de kap van zijn tuniek over zijn hoofd en tuurt waakzaam door het bos op zoek naar wild gedierte.

Waar denkt u dat een geschikte plaats is voor de vallen Linwe?

» [RP] Linwe en Marten komen aan
» [RP] Een uitgestippelde weg voor Laila
» Bezoek Eduard
» De doop van Eduard.
» [RP] Ontvangst en aankomst van de gasten voor de Arkelse jacht