[RP] Een uitgestippelde weg voor Laila

Posts : 139

Vroeger die dag

Christiaan was vroeg uit z'n kasteel vertrokken. Hij was best nog moe, want hij was tot laat in de avond bezig geweest met ervoor te zorgen dat alles piekfijn in orde zou zijn. Hij wou immers Laila verrassen, en hij wou dat op een speciale manier doen ook. Hij had haar gevraagd om naar Oosterhout te komen in de voormiddag, wanneer de zon nog niet op haar hoogste punt stond, zodat ze niet de hele weg die hij bedacht had zou moeten afleggen in de hitte van de namiddag.

Hij was eerst naar de poortwachter gereden, aan wie hij een briefje gaf om aan Laila te geven voor wanneer ze arriveerde. Toen hij wist dat het in veilige handen zou zijn en bij haar terecht zou komen, draaide hij zich weer om en ging terug naar het kasteel, eigenlijk een beetje dom, maar hij wou toch graag ook de weg eens afleggen, om zeker te zijn dat alles in orde was. Hij kon al niet meer wachten tot Laila zou komen, en al helemaal niet tot ze zou arriveren op de plek van de verrassing.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Later die dag.

Laila stapte haar kamer uit, verheugd over het bericht dat ze had ontvangen van Chris. Ze had haar haren los samen gebonden en haar gebruikelijke ruiter kleding aan. De strakke ruiter broek, laarzen en een wijde, linnen blouse met een hemd er onder. Om haar middel had ze een leren ceintuur en enkele buidels gegespt. Ook had ze een kleine dolk van de muur in de hal gehaald. Een simpele jacht dolk van Eduard. Altijd wanneer ze uit rijden ging, nam ze een dolk mee.

Laila had het geheimzinnige briefje vroeg in de morgen ontvangen van een nogal slaperige wachter die niet precies kon vertellen wanneer hij de brief had gekregen en van wie. Laila had hem uitgelachen en de brief aangenomen. Nu had ze haarzelf klaar gemaakt en een appel mee genomen naar de stallen. Het gebouw vond ze nog altijd prachtig om te zien en Bandiet was er prins aan huis.

Binnen zag ze hem tot haar grote verbazing niet in zijn stal staan en met een frons op haar voorhoofd liep ze naar buiten. Achter de stallen lag een bak en daar achter lagen de ruime weides en weer daar achter de bossen. Laila liet haar blik langs de weides gaan en achterin herkende ze een zwart witte vlek. Ze stak haar vingers tussen haar lippen en blies luid om zijn aandacht te trekken. Achterin de wei ging zijn hoofd omhoog en hij hinnikte luid om haar roep te beantwoorden. Laila glimlachte, ze hield toch zo veel van het dier.

Met krachtige sprongen rende hij naar boven naar het hek waar hij slippend tot stilstand kwam. Laila begroette hem met een aai over zijn neus.

Goedemiddag Bandiet, heb je lekker buiten gestaan?

Bandiet drukte zijn neus in haar haren en snuffelde aan haar buidel. Lachend haalde Laila de appel tevoorschijn en gaf hem aan Bandiet. Dan deed ze het hek open en pakte een touw dat over een paal hing, ze sloeg het over zijn hals en liep voor hem uit terwijl Bandiet, rustig kauwend op zijn appel, haar volgde naar het stallen complex.

Laila haalde een vlugge borstel over zijn rug en buik om het losse stof van zijn vacht te poetsen en ze vlocht zijn manen in een dikke, lange vlecht die langs de hals naar achteren liep. Met de hengsten vlecht had ze minder last van haar tijdens het rijden en omdat het al best warm was zou hij het ook minder warm krijgen.

Laila legde een normaal zadel op de rug van Bandiet en koos leidsels zonder bit. Rustig aan gespte Laila alle leertjes vast, om zijn neus, onder zijn kin, bij zijn keel, en onderwijl kroelde ze zijn neus af en toe. Dan nam ze hem mee naar buiten en nam een aanloopje om met haar buik op het zadel te springen en haar been soepel over zijn rug te zwaaien. Ze nam haar leidsels iets korter en klopte hem op zijn hals.

Daar gaan we jochie!

Laila zette Bandiet aan tot een vlotte stap en ze reed onder de poort door, op naar Oosterhout. Onderweg ging ze na een tijdje over tot een drafje en daarna een galop. Het duurde met dat tempo niet lang tot ze aankwam bij de oprit van het landgoed van Chris. Ze nam Bandiet terug tot een stap en liet zijn hals lang zodat hij lekker op een rustig tempo door kon stappen. Toen ze bij de poort aan kwam kuchte ze. Ze wist nog van de vorige keer dat de poortwachter haar niet had verwacht en Laila wilde voorkomen dat hij al te nors was.

Toen het echter stil bleef verzamelde ze Bandiet en gaf hem hulpen, hij steigerde en hinnikte en Laila hoopte dat de poortwachter haar gehoord had.

Volluuuk!!

Posts : 9

De poortwachter was die dag vroeg gewekt door zijn heer, die hem een briefje kwam afgeven en een heel verhaal kwam doen over wie, wat, waar en wanneer. Hij had natuurlijk goed geluisterd en zou zeker geen fouten maken, maar hij was toch blij geweest toen zijn heer weer wegging, nadat hij hem honderd maal had moeten verzekeren dat alles goed zou gaan. Omdat hij natuurlijk niet zoals vorige keer het bezoek wou missen, ging hij maar direct buiten staan, leunend op z'n hellebaard, af en toe eens geeuwend, keek hij naar het pad, wachtend op de bezoekster die zou komen.

Natuurlijk had hij er best wat uurtjes nutteloos gedaan, immers kwam het bezoek pas later en was zijn heer ook gewoon heel vroeg. Uiteindelijk besloot hij dat het gerust geen kwaad kon om even naar het kleine wachtlokaal te gaan en zich daar even enkele minuten neer te zetten, maar hij had het zich nauwelijks makkelijk gemaakt, of hij hoorde opeens een paard hinniken en iemand roepen. Dat moest hem nou net weer overkomen!

Hij haastte zich naar buiten en deed snel de poort open, met menigmaal een buiging tussenin.

Gegroet vrouwe Laila. Wederom welkom op het domein van Oosterhout. Mijn heer ziet u wel graag komen, ik moest u niet alleen zeggen dat u verder moest rijden tot u een bordje tegenkwam, dat normaal gezien tussen het bos en het kasteel zelf te vinden zou moeten zijn, maar ik moest u ook nog dit geven.

Even doorzocht de poortwachter zijn zakken. Hij had het natuurlijk goed weggestopt, het briefje, en nu had hij moeite om het te vinden. Na een paar minuten vond hij het dan toch en stak het uit naar boven, zodat ze het zou kunnen pakken.

Posts : 139

Quote :: Ik besef dat het klinkt als iets raar,
maar doe het toch maar heel erg gauw.
Volg de verrassingen van hier naar daar
en vind dé verrassing voor jou.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Laila groette de poortwachter opgewekt

Goedendag! Leuk u weer te zien.

Gegroet vrouwe Laila. Wederom welkom op het domein van Oosterhout. Mijn heer ziet u wel graag komen, ik moest u niet alleen zeggen dat u verder moest rijden tot u een bordje tegenkwam, dat normaal gezien tussen het bos en het kasteel zelf te vinden zou moeten zijn, maar ik moest u ook nog dit geven.

Verbaasd pakte Laila het briefje aan en las het over. Een glinstering verscheen in haar ogen een een lach om haar lippen. Ze keek op naar de jonge poortwachter en glimlachte terwijl ze het briefje in de lucht hield.

Bedankt! Zo te zien heeft de heer des huizes hele plannen.

Met een glimlach reed ze onder de poort door en vervolgde het pad dat ze de vorige keer met zo veel plezier gereden had. De poortwachter had het over een bordje gehad wat halverwege het pad zou moeten staan en Laila wilde er niet voorbij rijden dus liet ze Bandiet met gestrekte hals voortsjokken door het prachtige bos.

Laila speurde de berm af naar het bordje en plots zag ze in de verte een houten constructie in de grond staan. Ze dreef Bandiet aan tot een sukkeldrafje en naderde. Dan zag ze dat het een paaltje was, in de grond geslagen en er op was een houten plankje gebonden.

Laila liet zich soepel van zijn rug glijden en liep met hem aan zijn leidsels naar het bordje toe en daar bukte ze om te bekijken wat er op stond. Achter haar heeft Bandiet enkele heerlijke plukken vers gras gevonden en op zijn gemak begint hij te eten, niet gehinderd door staal en bit in zijn mond.

Posts : 139

Vroeger die dag

Christiaan had het bordje goed geplaatst, aan het einde van de weg door het bos, zodat je van daaruit toch wat van de omgeving van het kasteel kon zien, en dat was ook heel belangrijk. Toen hij zeker wist dat niets zou omvallen tegen dat Laila zou arriveren, timmerde hij er het volgende berichtje aan vast.

Quote :: Ik ben geen echte dichter, dat is waar,
maar men kan het maar proberen.
De volgende verrassing is niet hier, maar daar,
maar deze bestuderen zal je iets leren.

Hij keek even tevreden naar het briefje dat hij geschreven had, knikte toen en hing er toen nog een papiertje onder, waar een zegel op gedrukt stond, die hij speciaal had laten maken.

Quote :

Wederom keek hij tevreden. Hij besloot het maar te laten voor wat het was, het zou wel goed zijn. Hij keek nog even naar de eik die je in de verte kon zien, de eik die hij in de zegel had laten opnemen. Hopelijk zou ze het merken, maar dat wist hij praktisch zeker. Hij liep verder naar de eik om het volgende berichtje klaar te maken.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Later die dag.

Laila pijnigde haar hersenen bij het lezen van het gedichtje..

Niet hier maar daar...
Leren..

Waar zou het op slaan? Laila bestudeerde het zegel en haalde voorzichtig ook deze papiertjes van het paaltje. Bandiet stond al weer achter haar te grazen en had nergens erg in.

Het was een eik merkte ze op.

Eik..

Eik..

Laila speurde in de rondte en las vervolgens de letters op het zegel, hier werd ze ook niet veel wijzer van en ze speurde weer rond. Er stonden vele bomen in het bos achter haar maar voor haar niet meer zo veel.

Eik..

Eik..

Laila tuurde peinzend in de verte met glazige ogen en een ongerichte blik. Plots liet ze haar vervaagde blik scherp worden wanneer haar ogen vielen op een immens grote boom die afgezonderd stond van de rest. Laila hield het papiertje omhoog en bemerkte triomfantelijk dat er een treffende gelijkenis bestond tussen de boom op het zegel en de boom die vele meters verderop stond.
Laila bleef kijken van het papiertje naar de boom en ze lachte.

Chris had echt goed zijn best gedaan en Laila had er nu al plezier in zijn gedichtjes te volgen. Met een klein rukje aan de leidsels trok ze Bandiet zijn aandacht en hij keek haar knorrig aan toen ze hem dwong te stoppen met eten.

Kom op Bandiet.

Nou Chris, ik ben benieuwd wat je nog allemaal voor me in petto hebt!

Laila zette haar voet in de stijgbeugel en hees haarzelf in het zadel. Bandiet zette merkbaar zijn stappen niet van harte en Laila kroelde hem lachend tussen zijn manen. De lange vlecht was handig geweest bedacht ze toen ze hem aandreef en koers zette richting de grote eik. Het was niet ver maar Laila deed het rustig aan.

Ze vroeg zich wel af waar Chris toch zou zijn. Ze krabde even tussen haar haren en er piepten nog meer krullen uit haar staart.

Laila dreef Bandiet aan tot een sukkeldrafje en al snel kwamen ze aan bij de Eik. Hier steeg ze weer af, tot ongenoegen van Bandiet die haar vuil aankeek voordat hij zich tegoed deed aan enkele afgevallen eikenblaadjes.

Laila negeerde het zoals ze altijd deed en liet zich uit het zadel glijden. Ze liep naar de boom toe en draaide een rondje om de machtige stam.
Met een glimlach om haar lippen speurde ze de stam af naar een mogelijke volgende aanwijzing.

Posts : 139

Vroeger die dag

Christiaan had op heel rustig naar de eik gelopen, hij had tijd en hij genoot van de weidse omgeving, en van het zicht op zijn kasteel. De eik kwam langzaam dichterbij en hij was zo onnodig ongeduldig om het volgende briefje op te hangen, dat hij het bijna op een lopen had gezet. Hij bleef echter rustig, doch was hij al wel meer opgewonden dan in het begin.

Toen hij bij de eik aankwam, liep hij er even een rondje rond, terwijl hij zich trachtte voor te stellen hoe Laila zich van het ene berichtje naar het andere zou begeven. Hij hoopte toch zo dat ze het goed zou vinden. Na een beetje rond te eik te wandelen, hing hij het volgende briefje aan de stam.

Quote :: Een grote eik, stoer en oud,
machtig en statig in het bos.
Er wacht een verrassing van goud,
dus volg maar snel het mos.

Christiaan had niet alleen het geluk gehad dat deze eik mooi zichtbaar was van ver, maar ook dat er mos groeide op een kant van de boom. Laila zou het vast wel begrijpen en het mos volgen, terug naar het bos, en daar ging hij nu ook heen. Hij had de vorige plakkaat er al heen laten brengen, hij moest ze alleen nog controleren en in orde maken. Vrolijk fluitend, met Laila in gedachten, ging hij dan ook verder, in de richting van het mos.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Het briefje vond Laila gepind op de zijkant van de boom. Ze ging op haar tenen staan en las het zorgvuldig. Zachtjes mompelde ze mee.

Een grote eik, stoer en oud,
machtig en statig in het bos.
Er wacht een verrassing van goud,
dus volg maar snel het mos.

Mos..

Volg het mos, statig in het bos...

Laila tuurde rond en krabde eens over haar voorhoofd. Deze was lastiger dan de vorige...
Langzaam liet Laila haar hand over de bast van de boom glijden terwijl ze Bandiet aanstaarde.

Wat moet ik hier nu weer mee?
Wat zou hij bedoelen?

Laila lachte toen Bandiet haar nieuwsgierig aankeek en dichterbij kwam. Hij snuffelde aan de boom en Laila aaide over zijn neus. Lachend keek ze toe hoe zijn neus groen werd van de smurrie die aan haar hand gezeten had.

Ooh Diet sorry! Nu is je neus helemaal.. groen.. GROEN!!

Laila keek haar naar handen en veegde ze af aan haar witte blouse. Het liet groene strepen achter. MOS!

Dat is het, mos! Ik had over de boom gestreken en nu zijn mijn handen vochtig en groen van het mos.
Wel wat jammer van het shirt, hoe kan ik nu zo voor Chris verschijnen, als ik hem nog zie vandaag tenminste haha, hij is in geen velden of wegen te bekennen.

Laila liep opgetogen een rondje rond de boom en zocht naar waar het mos allemaal zat, uiteindelijk zat ze op haar knieën en kroop ze over het gras. Op handen en voeten. Dan weer naar boven, daar zat gras en daar.. boven elkaar.
Maar nergens ander!

Laila stond op en klopte haar handen en knieën aan haar broek.

Bandiet stond al weer naast haar en ze sprong in het zadel.

Hup hup! In galop terug via het mos!

Bandiet gooide zijn hoofd omhoog en rende weg. Laila nam hem na enkele meters wel weer terug en ze reed in een vlotte stap verder, waar zou de weg haar nu leiden?

Posts : 139

Vroeger die dag

Christiaan liep ondertussen een beetje zenuwachtig verder. Had hij alles wel duidelijk genoeg gezegd. Zou ze het mos vinden en kunnen volgen, en zou ze niet verkeerd lopen, immers zou je makkelijk een plakkaat in een dicht stukje bos kunnen passeren. Toen hij echter bij het bord aankwam, was hij al wat gekalmeerd. Hij wist zeker dat Laila haar plan wel zou trekken, en ze zou het vast en zeker wel vinden, zolang hij maar positief bleef denken.

Bij de plakkaat aangekomen, pakte hij het volgende briefje uit zijn zak en hing het aan de plakkaat.

Quote :: Een lang pad werd reeds afgelegd,
een moeite die zal worden beloond.
Volg gewoon die band, zo hecht,
naar een plek waar een mooi tafereel zal worden getoond.

Hierna haalde hij een muntstuk uit z'n zakken, hij keek er even naar, en hing het toen ook op de plakkaat.

[RP] Een uitgestippelde weg voor Laila SceauCheval

[RP] Een uitgestippelde weg voor Laila SceauCheval

Hij had de plakkaat zo geplaatst, dat als je naar het muntstuk keek, het paard wees naar de plek waar je naartoe moest. Je moest wel nog even verder, maar uiteindelijk leidde het naar een kleine open plek in het bos, waar één boom in het midden stond. Daar zou hij zijn laatste briefje gaan hangen. En zo liep hij weer verder.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Later die dag

Laila dreef Bandiet nog altijd voorwaarts over het paadje door het bos. Hij begon het flink zat te worden en terwijl Laila in de verte een bordje dacht te zien ploegde hij zijn hoeven wijd uit in de grond en nagelde zich vast.
Door de plotselinge beweging verloor Laila haar evenwicht en rolde ze zo vooruit het zadel uit langs zijn hals op de grond.
Verdwaasd zat ze te knipperen en ze keek verwijtend om.

Waar sloeg dat nu weer op!!

Laila klopte haar handen af aan haar broek en stond op. Voorzichtig bewoog ze haar ledematen maar gelukkig deed het haar niets pijn. Ze draaide zich om en sloeg haar handen in haar zijde. Met een kwaaie blik keek ze het dier aan.
Deze deed of hij haar niet zag en trok loom enkele jonge graspollen uit de grond die hij smakkend naar binnen werkte.

EH! Ik zei wat tegen je hoor!

Bandiet tilde een ooglid op en leek haar uit te lachen met zijn blik. Laila stapte op hem af en pakte de leidsels en begon te sjorren om hem mee te krijgen. Uiteindelijk was ze ten einde raad en plaatste haar rug tegen zijn achterwerk. Ze duwde uit alle macht en dan ineens zette Bandiet het op een lopen onder het genot van een ontevreden geknor.

Laila slaakte een gilletje en viel weer op haar achterwerk.

Verwaaid kroop ze overeind, bond haar haren slordig bij een en plukte een paar van de meerdere blaadjes die in haar haren hingen.

Ze draaide zich om en zag dat Bandiet al veel verderop draafde.

Laila zette het op een lopen en bukte bij het bordje.

BANDIET!! BLIJF NU EENS HIER!!

Wanneer dit vergeefs was bukte ze en pakte voorzichtig het blaadje van het paaltje. Met een glimlach las ze het en bekeek ze de munt, deze was makkelijk en gelukkig, zo te zien, rende Bandiet haar al vooruit.
Het was dus werkelijk het paard volgen.

Laila zuchtte verliefd en drukte het papiertje tegen haar borst.

Dan holde ze achter Bandiet aan die etterlijk langzaam aan het lopen was maar haar telkens voor bleef.

Dan, na enkele minuten rennen staat Laila buiten adem op een prachtige open plek. Met een glimlach kijkt ze rond en een heerlijke rust valt over haar heen. Ze zet enkele stappen en keek rond, voelde zich rustig.

Bandiet stond ergens aan de rand van het bos en Laila liep naar de boom toe waar ze direct een papiertje zag gepind. Ze liep er heen en las het aandachtig.

Posts : 139

Vroeger die dag

Hij had de mooie plek bereikt. Hier zou hij haar zelf kunnen verrassen. Hij pakte het laatste briefje uit zijn zak en hing het aan de boom. Daarna ging hij zich verbergen, waar hij de open plek kon zien, maar waar Laila hem niet direct zou kunnen zien.

Quote :: Klim in de boom, of nee, graaf in de grond,
begin maar te werken, stroop op die mouwen.
Alhoewel, kijk eerst toch maar eens goed rond...

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Klim in de boom, of nee, graaf in de grond,
begin maar te werken, stroop op die mouwen.
Alhoewel, kijk eerst toch maar eens goed rond...

Laila herhaalde de woorden hardop.

Klim in de boom, of nee, graaf in de grond,
begin maar te werken, stroop op die mouwen.
Alhoewel, kijk eerst toch maar eens goed rond...

Klim in de boom, of nee, graaf in de grond,
begin maar te werken, stroop op die mouwen.
Alhoewel, kijk eerst toch maar eens goed rond...

Wat zou hij daar nu weer mee bedoelden? Moest ze nu graven? Of klimmen?

Laila keek wat bezorgd en stroopte haar mouwen. Ze zette haar voet tegen de stam en sprong naar de laagste tak maar trok haar lichaam niet op...

Nee ze dacht verkeerd..

Dit klopte niet...

Ook graven moest ze niet, dat zei het gedicht niet...

Laila liep eens naar Bandiet en kuste zijn neus, ze wreef zijn hals en klopte op zijn rug.

Ik snap het niet... Wat bedoelt hij nu?

Zoeken..

Zoeken..

Laila keek de open plek rond en tuurde zelfs omhoog de boom in.

Ze moest het papiertje over het hoofd zien, dat kon niet anders.

Posts : 139

Christiaan keek even geamuseerd toe. Laila snapte niet wat ze moest doen, dat had hij ook verwacht, want er stond niets in het gedicht. Even bleef hij nog liggen, terwijl ze wat nadacht en rondkeek. Toen ze even in de andere richting deed, haalde Christiaan even diep adem. Hij was best wel zenuwachtig, maar tegelijk had hij een goed gevoel. Hij kwam vanuit de struiken vandaan en wachtte even tot ze hem zou opmerken, daarna begon hij te spreken, voor ze op hem af zou komen.

Klim in de boom, of nee, graaf in de grond,
begin maar te werken, stroop op die mouwen.
Alhoewel, kijk eerst toch maar eens goed rond...

Hij zei het met een grote glimlach, en ging toen verder, terwijl hij rustig naar haar toe stapte terwijl hij sprak.

En onthoud dat ik altijd van je zal houden
ik maak het nu echter veel te bont
en dus

Hij stond nu vlak bij haar, zijn hart bonsde. Hij slikte even, en zakte doen op een knie, terwijl hij naar Laila keek.

Laila, wil je met me trouwen?

Hij deed zijn hand open, waar hij de ring al een tijdje in vast hield, en toonde deze aan Laila. Vol zenuwen wachtte hij af op haar antwoord.

[RP] Een uitgestippelde weg voor Laila Ring-1

[RP] Een uitgestippelde weg voor Laila Ring-1

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Klim in de boom, of nee, graaf in de grond,
begin maar te werken, stroop op die mouwen.
Alhoewel, kijk eerst toch maar eens goed rond...

Laila schrok en keek om, daar stond Chris als vanuit het niets verschenen.

En onthoud dat ik altijd van je zal houden
ik maak het nu echter veel te bont
en dus

Laila stond wat verdwaasd te kijken en dan, wanneer Chris zijn laatste woorden sprak dacht ze dat ze ter plekke door haar knieën zou zakken.

Laila, wil je met me trouwen?

Plots was Laila zich van alles vreselijk bewust.

Hoe Chris op zijn knie zakte.
De prachtige ring.
Haar smerige kleding.
Haar knikkende knieën en klamme, rillende handjes.

Ze sloeg haar hand voor haar mond en voelde hoe warme tranen een spoor over haar wang achter lieten.

Dan begon Bandiet te hinniken en Laila schrok, kwam bij zinnen, keek om, keek terug en knikte.
Ze knikte enkel nog maar.

Knik

Knik

Alsmaar knikken

Kni... Ja

Weer knikken en het leertje dat haar haren samen gebonden hield raakte los en haar krullen sprongen overal heen.

Ja..
Ja dat wil ik.. Oh dat wil ik lieve Chris niets liever!

JAA!!

Enkele geschrokken vogels vlogen op uit een nabije boom en Laila wist niet meer waar ze het zoeken moest.
Ze stond enkel nog maar daar, op de openplek in het bos. Bij een boom die haar eerder met zijn schoonheid van haar adem had ontdaan en nu, nu leek alles zo ver weg. Alsof alleen zij en Chris daar nog stonden. Haar smerige kleding, vuile gezicht en het paard dat achter haar stond, het paard dat haar had laten lopen en waar ze zo van hield. Maar niet meer als van de man die voor haar op zijn knie zat.

Posts : 139

Hij zag zo dat Laila het niet had verwacht, maar dat was de bedoeling. Hij zag dat ze het even moeilijk had, maar hij zat ook heel wankel en zenuwachtig voor haar. Toen hij haar langzaam zag knikken, glimlachte hij warm. En toen sprak ze hem aan.

Ja..
Ja dat wil ik.. Oh dat wil ik lieve Chris niets liever!

JAA!!

Hij was ongelooflijk blij en zijn hart maakte een sprongetje. Hij stond recht, ook al was het niet zo vlot als anders, omdat hij iets te snel wou zijn, maar het kon hem niet deren. Toen hij recht voor haar stond, pakte hij voorzichtig haar hand en deed haar de ring rond haar ringvinger. Daarna vergat hij gewoon alles rondom hem, en keek haar recht in haar ogen, met een liefdevolle blik en een grote glimlach.

Hij hield haar handen zachtjes in de zijne. Na een tijdje, hield hij gewoon op met denken, hij liet zijn hart spreken, en boog zich zachtjes voorover, om haar een kus op de lippen te geven.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Laila kon het trillen in haar handen nauwelijks bedwingen wanneer Chris de prachtige ring om haar vinger schoof. Hij was zo simpel en toch kon een ring niet eleganter zijn.
Ze draaide de ring om haar vinger met wazige oogjes.

Ze liet hem begaan en stond als een lappenpopje in zijn armen, een zucht van geluk en een traan van vreugde. Wanneer hij haar een kus gaf glimlachte ze tegen zijn lippen aan en sloeg ook haar armen om hem heen.

Wanneer hij haar los liet begonnen de raderen in haar hoofd te werken. Ze zou een jurk moeten bestellen bij de kleermaker! En er moest een feest georganiseerd worden. Het zou nog heel veel werk worden.
Gelukzalig lachend keek ze terug naar Chris, misschien werd het wel de mooiste dag van haar leven.

Nee, dat werd het vast.

Ze keek omhoog naar Chris en kneep een oog dicht tegen de zon.

Zulle..

Tot haar verbazing klonk haar stem een beetje schor. Ze schraapte haar keel en begon nogmaals.

Zullen we terug lopen lieve? Ik moest me maar eens opfrissen...

Haar wangen werden rood.

Ik zie er verschrikkelijk uit, ik had heus iets eleganter voor je willen verschijnen maar..

Ze maakte een vaag gebaar naar achteren waar Bandiet stond.

Posts : 139

Hij kuste haar en zij kuste hem, ze sloeg haar armen om hem heen en hij had z'n armen om haar middel geplaatst. Hij genoot zo van het moment, elke seconde leek wel een eeuwigheid te duren, hij wou niets meer dan gewoon bij haar zijn, zijn allerliefste schat... zijn verloofde.

Toen ze elkaar loslieten, zag hij haar toch even denken, maar snel keek ze al weer lachend naar hem. Hijzelf kon ook niets anders dan gelukkig zijn en met een stralende glimlach van oor tot oor, keek hij naar Laila. Hij kon het zich toch al helemaal voorstellen, in de kerk, Laila naast hem, vast nog prachtiger dan ze zowiezo al was, de rest van hun leven, zij twee samen, hand in hand, als geliefden.

Hij kwam weer terug naar het bos met zijn gedachten en keek naar Laila, die even haar keel moest schrapen voor ze iets kon zeggen.

Zulle..

Zullen we terug lopen lieve? Ik moest me maar eens opfrissen...

Ik zie er verschrikkelijk uit, ik had heus iets eleganter voor je willen verschijnen maar..

Christiaan ziet haar rood worden en nu pas beseft hij eigenlijk dat ze er best wel vuil uitziet. Hij had er tot op heden nog helemaal niet op gelet, hij had meer naar haar lieve gezichtje gekeken, naar haar mooie ogen en haar prachtige haar dat altijd zo lekker rook, hij had er geen boodschap aan gehad hoe ze ook gekleed zou zijn. Maar nu deed hij een klein stapje achteruit en bekeek haar eens goed.

Nu werd hij zelf een beetje rood en hij wist eigenlijk niet wat hij moest zeggen. Hij kreeg een beetje een slecht gevoel, hij had haar tenminste die hele weg laten volgen, hij was verantwoordelijk voor het feit dat ze zich zo vuil heeft moeten maken, hij liet haar naar hier komen en al die raadsels oplossen en door het bos en de velden reizen. Hij schraapte nu zelf zijn keel, want hij wist dat hij er eerder geen woord uit zou krijgen.

Sorry Laila, het is... het is mijn fout. Ik liet je door het bos en de velden hierheen komen, daardoor ben je nu zo vuil...

Maar hij voelde zich wat gesterkt toen het weer in hem op kwam wat ze net had gezegd. Hij keek haar weer aan en sprak toen verder.

Maar elegant vind ik je altijd hoor, jou schoonheid hangt niet af van hoe mooi je kleren zijn. Maar je hebt gelijk, laten we maar teruglopen, je kunt je in het kasteel wat opfrissen.

Christiaan laat haar hand, die hij ondertussen zowat de hele tijd had vast gehouden, even los zodat ze eerst bandiet kon gaan halen. Hij wachtte aan de rand van de open plek, zonder dat zijn blik ooit een moment van haar weg gaat, en hoopte snel haar hand weer in de zijne te voelen. Hij wilde nu gewoon bij haar zijn, haar aanwezigheid voelen.

» [RP] Ontvangst en aankomst van de gasten voor de Arkelse jacht
» [RP] Praktijklessen in de buitenlucht; eerste les voor Eduard van Linwe.
» Laila op Volendam
» Laila op Oosterhout
» Inco, Linda en Laila naar Edam.