De doop van Eduard.

Laat op de avond had Linda, Harlequin gezadeld en was in volle galop naar het kasteel van familie de Ligne gereden. Ze had nog vrij laat vernomen dat de doop van Eduard morgen al zou plaats vinden en vrouwe Pippa had gevraagd of zij de kapel wilde versieren voor het heugelijke feit. Ze was blij voor Eduard dat hij zich klaar voelde tot de familie toe te treden. En dacht terug aan eerder deze maand toen zij en Laila gedoopt werden. Ondanks de nare dingen die zich hadden afgespeeld, was ze dol gelukkig ook deel te zijn van de familie. Dat gunde ze Eduard ook, het geluk om de liefde van Jah te voelen en te kennen. De poort van de Lignes kwam in zicht en ze hield Harlequin in, een paar meter voor de poort hield ze halt en stapte af waarna ze Harlequin tot de poort mee nam en klopte erop. Hopelijk was de wacht nog wakker, anders moest ze wachten tot morgen vroeg en dan hoopte ze dat ze alles nog op tijd in orde kreeg om de dag gedenkwaardig te maken. Geduldig wachtte ze voor de poort en klopte Harlequin op zijn hals.


OOC: (op verzoek) De doop zelf vind plaats in,
de Kapel van de Heilige Agatha
hier aan de poort kun je eventueel je aankomst schrijven.

Wat verveeld stond Linda bij de poort te wachten op de poortwachter. Het werd steeds later en ze moest nog zoveel regelen. Ze keek de laan af en zag de eerste koets al arriveren. Ojee, de genodigden zijn al in aankomst. Als de koets dichterbij komt ziet ze aan het wapen dat het Heer Say en vrouwe Amoretto zijn, gelukkig de peter van Eduard is er al, dat scheelt zeker. Ze begroet hen vriendelijk en ze wil juist vragen of zij misschien weten hoe ze binnen kunnen geraken. Als ze een onbekende heer voorbij ziet komen en zomaar de klink van het ijzeren hekwerk omlaag duwt en naar binnen stapt. Verbaasd kijkt ze de heer na. Als ik dat geweten had, heb ik hier heel de nacht voor niets staan blauwbekken. Ze grinnikt en schudt haar hoofd.

Nou op naar de kapel dan maar, weten jullie misschien waar die is?

Vraagt ze aan heer Say en vrouwe Amoretto. Terwijl ze de kleine op vrouwe Amoretto's arm een lach toe werpt.

[Edam]

Al voordat de lentezon aan de horizon is gekomen wordt Eduard uit zijn onrustige slaap wakker.
Met enige spanning is hij de avond ervoor zijn bed in gekropen.. de slaap kon hij niet vatten, zijn gedachten leken wel een storm zoals die over de Noordzee kan waaien.
De woeste golven van zijn gedachten wervelden door zijn hoofd.
Hij denkt terug aan de periode dat hij in Sussex aan de krijtkust uitkeek over de woeste wateren.
Het nieuws dat zijn verloofde niet uit het klooster zou wederkeren hadden hem op een kruispunt gezet.
Na enkele dagen had hij aldaar een prachtige plaats gevonden op een grote zwerfkei met een prachtig uitzicht. Vele uren bracht hij er door, slechts overgeleverd aan de kronkels die zijn gedachten hem in hebben gegeven.

De inspiratie die hij er op heeft gedaan hadden hem vastbesloten gemaakt zijn doop zo spoedig mogelijk in gang te zetten.
Aanvankelijk was het plan geweest om tegelijkertijd met Anne hun trouw aan Jah te bewijzen.
Al reeds in Sussex had hij enkele duiven opgelaten richting Holland om alle voorbereidingen te starten. Even heeft hij op de gedachten gehinkt om de God die zijn geliefde tot zich had genomen niet te willen dienen.
Na vele overdenkingen heeft hij zich erbij neergelegd dat het niet aan hem is om de wil van Jah in twijfel te trekken. Zijn Alomtegenwoordige goedheid zal uiteindelijk ook voor hem een goede tijding kennen. Het is de hoop die hij met zich meedraagt, het moet wel.
Het hartverscheurende nieuws dreigde hem een moment verbittert te maken. De geweldige steun van zijn vrienden in Sussex hebben gezorgd dat de verbittering plaats maakte voor oprecht verdriet en pijn.
Na een voorspoedige reis met een Deens zeilschip is hij uiteindelijk weer op Hollandse bodem teruggekeerd (ooc..vooruitblik)

Steeds meer heeft zijn doop hem bezig gehouden. Zijn uren die hij met Marcus in het woud door bracht werden steeds meer afgewisseld met zijn neus in het boek der deugden. Vele teksten heeft hij als een spons opgenomen, op zoek naar de juiste passage.
Lang heeft hij met enige spanning rond gelopen omdat hij de perfecte passage niet kon vinden.
Na meerdere hoofdstukken te hebben uitgekauwd heeft hij de dag voor deze met een tevreden lachje het boek dicht geslagen.
Nu deze morgen, de dag van zijn doop bedwingt hij zijn zenuwen en maakt zich in alle rust gereed voor vertrek.
In de keuken van Edam bereid hij een ontbijt voor zijn ouders die met hem zullen meereizen naar het familie kasteel.
Als de tafel gereed is loopt hij richting hun slaapverblijf en klopt aan de deur...

Zijn jullie al wakker?

[Edam]

De klop op de deur laat haar terugkeren vanuit dromenland naar de realiteit. Voorzichtig opent ze haar ogen tot kleine kiertjes om te wennen aan het licht. Er was iets waarom ze wakker was geworden.....

Zijn jullie al wakker?

Die stem herkende ze uit duizenden, de vroege vogel in huis. Nog steeds vraagt Pippa haar af van wie hij die eigenschap heeft. Raboude ligt naast haar ook nog in diepe slaap, van hem ook duidelijk niet. Ze gaat recht op zitten en trekt de dekens nog iets op.

Kom maar binnen hoor, ik ben bijna wakker en je vader nog niet.....

[Edam]

Bij de deur hoort hij de nog slaperige stem van zijn moeder.
Kom maar binnen hoor, ik ben bijna wakker en je vader nog niet.....
Zo zachtjes mogelijk opent hij de deur van hun slaapkamer en stapt met een glimlach binnen.
Al is hij niet meer het jonge ventje wat bij zijn ouders nog even onder de wol kruipt stapt hij toch met een grijns de kamer binnen.
Hij ziet zijn ouders nog in bed en schat de invalshoek in voor zijn actie.

Met een korte aanloop springt hij tussen hen in en valt half over zijn vader heen die nog in een diepe slaap lijkt te zijn.
Hij port zijn vader wakker en wacht zijn reactie af..
Hoe kunnen jullie slapen op een dag als deze?
Het ontbijt staat klaar hoor...

[De herberg]

Met een langzame pas loopt Myst aan de arm van Atzo de kapel in.
Enige weken geleden had Ed aangekondigd dat zijn doop plaats zou vinden, en ondanks dat Myst ervoor had gekozen in Engeland te blijven
en Holland, al dan niet tijdelijk, de rug toe te keren.
Voor Ed maakte ze een uitzondering, zonder enige twijfel had ze de aangkondiging bij Atzo gedaan en tot haar grote genoegen, hij was bereid de reis vanuit Sussex naar Holland met haar te maken.
Helemaal verbaasd was ze er niet over, Atzo en Ed hadden in de tijd dat ze in Sussex zaten behoorlijk wat uurtjes in de herberg doorgebracht.
En ze leken het goed met elkaar te kunnen vinden.
De reis was goed gegaan en enkele dagen geleden waren ze veilig en wel aangekomen van de oversteek van het kanaal.
In de herberg hadden ze weer wat bij kunnen slapen en overdag had ze de tijd om hem de mooie plekjes van Rotterdam te laten zien.

Maar vandaag was het de dag om vroeg op te staan, ontbijten en zich in haar beste jurk te hijsen.
Hoe leuk ze de afgelopen dagen ook vond en hoe ontspannen ze ook was, de doop van haar beste vriend maakte haar bijna net zo nerveus als dat hij zich zelf op dit moment zou moeten voelen.
Na het ontbijt rent ze als een gek naar boven en trekt haar jurk over haar hoofd, ze rijgt de koorden door het corset en maakt hem stevig vast om vervolgens in een vliegende snelheid naar de badkamer te gaan en haar haren te fatsoeneren in een stevige knot.

Als ze klaar is kijkt ze licht ongeduldig op naar waar Atzo blijft wanneer als ze klaar staat om naar de koets te gaan.

Atzo.... Are you ready to go? I don't want to be late.

[EDAM]

Aan Eduard zijn gezicht is af te lezen dat er een ondeugende streek aan komt en voordat ze zich kan voorbereiden, ligt hij al tussen hen in.

Uwe Keizerlijke Majesteit, alstublieft!

Raboude zijn blik zal ze de komende jaren niet meer vergeten van het moment dat hij zich realiseert dat hij Eduard aan kijkt. Als hij dan ook nog net doet alsof er aan zijn kant niks geks is gebeurd, kan Pippa nauwelijks haar lachen inhouden.

Die deugenietenstreken heeft hij toch van jou hoor!

Dit mopperen geeft haar een niet tegen te houden lachbui. Gierend kijkt ze hem aan, daarna kijkt ze naar Eduard die net als zij niet meer bij komt. Als hij weer kan spreken maakt het haar niet gemakkelijker om te stoppen met lachen.

Nou nou, meneer de Burggraaf.. u heeft het wel tegen de Keizerlijke Majesteit he...een pas verworven titel.
Ik verwacht uw Weledelgeboren zitvlak spoedig aan de ontbijttafel.

Ze bijt op haar onderlip en de tranen lopen over har wangen. Dit gaat een dag worden. Ze schuift nog even dicht naast Raboude en probeert zo serieus mogelijk te praten.

Ik denk dat het tijd is om op te staan, denk jij ook niet? Onze zoon heeft het ontbijt al klaar. Ik zal mij eerst wel even aankleden, kan jij even bijkomen en heb je alle tijd in de badkamer.

Na nog een zoen springt ze vrolijk het bed uit, pakt de jurk die ze al klaar gelegd heeft en begeeft zich naar de badkamer. Na een flink gespetter met water en zeep, het aantrekken van de jurk en opsteken van haar haar, ziet ze er uit om door een ringetje te halen. Tevreden draait ze zich nog een keer rond voor de spiegel. Ze is klaar, loopt langs de slaapkamer en roept naar binnen

Jij kan erbij, niet dralen hoor. Ontbijt is klaar en daarna vertrekken we.

Zachtjes zingend loopt ze de trap af naar het ontbijt en verheugd zich enorm op alles wat komen gaat vandaag.

Nog druk in gesprek met heer Say en vrouwe Amoretto, bemerkt Linda dat de heer die zojuist zo zeker de poort binnen stapte nu wat onzeker op hen afkomt. Hij kent duidelijk heer Say en vrouwe Amoretto. Hij groet hen vriendelijk en stelt zich dan voor aan Linda.

Het genoegen is geheel wederzijds heer Lygho, Linda de Bouvignes. Bent u een vriend van de familie de Ligne?

Terwijl ze hem de hand schud kijkt ze hem glimlachend aan.

HThe weather in Rotterdam was pleasant and agreeable. The soft breeze time to time combed the grass of the gardens scattered around the town. Myst guided Atzo around the town, showing him her favorite places, places she hanged out with Eduard when they were little.
It made Atzo feel special in some way for Myst showing him her bits and pieces of her childhood spent in Holland. He would assume these particular moments weren't a thing that Myst would gladly share due to her past job.
A feeling of content and happiness started to grew bigger each time she showed her a page of her past to him.
Time seemed to fly at great speed. They were so involved in their little walks around the town, that when they noticed, the day already turned dark and the sun had been asleep for quite some time, leaving the moon to replace her job.

The famous day had come. The sun peeked shyly thru the window, and the light laid directly into Atzo's closed eyes, making him wake up in a lazily way, spreading his arms and legs as much as he could.
He looked to his left and noticed how Myst was so deep in sleep, letting escape one or two snores, like a little piggie.
Atzo chuckled softly when he listened another soft snore, and he leaned to her, kissing her naked shoulder.
Without making to many waves, when he was rousing off the bed, he quickly hit the showers making sure he smelled nice and the perfume was adequate for the ceremony that he was about to witness.

Choosing his finest cloths for the formal ceremony, he dressed up and combed his hair, hoping Myst wouldn't laugh at his almost spiky hair. It was a wild hair to comb.
Hearing Myst voice, he walked to the room, closing the bathroom door behind him, he replied to her, looking down at his suit.
"Yes I think I'm ready"
He looked up to her, when he finished saying those words, and his jaw almost dropped at the gorgeous sight he was witnessing.
"Your dead gorgeous love!"
He took her hand, curling his fingers with her's, and asked "Ready to go?"

[Edam]

Raboude bromt nog wat na, en probeert zich het mooie van zijn droom terug voor de geest te halen. Zijn mooie atlas voor de Keizer... Maar toen kwam er weer een pesterig stemmetje... Nou nou, meneer de Burggraaf.. u heeft het wel tegen de Keizerlijke Majesteit he...een pas verworven titel.
Ik verwacht uw Weledelgeboren zitvlak spoedig aan de ontbijttafel.

Als Zijne Keizerlijke Majesteit niet snel de kamer uit is geef ik hem een pak billenkoek als in de goeie oude tijd!

Dan kijkt hij naar Pippa, die duidelijk niet bijkomt van het lachen. De humor ontgaat hem wat, en het moedigt hem niet echt aan er zelf ook wat mee te lachen. Mja, ooit misschien.

Ik denk dat het tijd is om op te staan, denk jij ook niet? Onze zoon heeft het ontbijt al klaar. Ik zal mij eerst wel even aankleden, kan jij even bijkomen en heb je alle tijd in de badkamer.

Jaja, haast je maar...

Mompelde hij. Toen de gluiperige rover en de verraderlijke echtgenote - zomaar de kant van de vijand kiezen! - de kamer uit waren, liet hij zijn wapens weer wat zakken. Pft, zomaar een mens overvallen in zijn slaap... Hij mopperde nog even verder, en probeerde nog heel even terug wat hij begon voor Eduard zijn gedachten onderbrak. Een atlas... Waarom ook niet? Maar ja, de Keizer was zwaar ziek, dus die zou het niet kunnen waarderen. Ach... Misschien ooit. Eerst maar eens de studie Aristotelisme aan het seminarie afmaken. Hij zuchtte, en stond op. Pippa passeerde en zei dat de badkamer vrij was, hij bromde nog wat, maar het klonk al een stuk liever dan ervoor. Maar voor een zoen zou ze toch mogen wachten tot aan het ontbijt! Hij waste zijn gezicht en scheerde zich, en toen hij beneden kwam, was hij al een stuk beter gezind. Hij wreef zijn geschoren wang tegen die van Pippa en gaf er daarna een zoen op. Daarna keek hij even naar Eduard, glimlachte, en zette hij zich aan de ontbijttafel.

Ik ben blij dat we eindelijk aan je doop zijn, bijna vreesde ik dat je bij de Kerk van Loki zou gaan.

Say en Amoretto waren samen met hun zoon naar het kasteel van Pippa en Raboude gekomen om de doop bij te wonen van hun zoon Eduard. Er waren al gasten aanwezig en genietend van de warme zonnestralen ging de poort open. Ze begroette Vrouwe Linda en Heer lygho die nieuw in Rotterdam was komen te wonen.

Goedendag Heer Lygho, wat leuk u hier ook te zien!!, en u ook Vrouwe Linda blij u weer te zien

Ze gaf beiden hartelijk de hand en liep samen met Say verder op weg naar de kapel.


Ik weet zeker dat het een prachtige dag voor Eduard zal worden. Ben je ook een beetje nerveus lieverd? Je wordt immer vandaag zijn peter. En wat voor een lieve krijgt hij dan.



Amoretto gaf een warme glimlach aan Say en samen liepen ze door naar de kapel, alwaar Vrouwe linda en Heer Nikolaj al aanwezig waren

Still with his hand locked on Myst's he led her to the carriage and opened the door for her to enter as etiquette demanded.
After she was accommodated in her seat, Atzo climbed the little step of the carriage and placed himself right next to her with a smile upon his lips.
He was a bit nervous, since it was his first ceremony and he didn't exactly knew how to behave or even what to do. Hopefully Myst would guide him in such difficult situation, since he forgot much about the ceremonial behaviors and etiquettes.
While this thoughts, crossed his mind, the carriage began to slowly move and then acquired the necessary speed to arrive at Edu's ceremony just in time.

Atzo looked thru the windows, enjoying every view, the littles houses with their own gardens, the humble people walking around the town or walking to the nearby market.
He was lost in empty thoughts, when something grabbed his attention. Myst had laid her hand on top of his thigh, roaming her delicate fingers in circles. This made him think about the Inn where they, supposedly, have met for the first time, locking his interest immediately on her.
Outlining a tender smile to her, he placed his hand on top of hers and squished it slightly, without causing pain.

Soon the coach stopped, and Atzo started to feel that nervous bug around his tummy. He stepped out the carriage and extended his hand to help Myst getting off the coach, and stared at the entrance, breathing in and out, in a way that he could expel his fears.
Getting a grip on his feelings, he pulled her closer to him, wrapping his arm around her waist and said.
"Ready when you are love. Guide me since I don't know where to go"

[Edam]

Zenuwachtig zit hij aan de eettafel te wachten op de komst van zijn ouders..
Het liefst zou hij op zijn paard stappen en er alvast vandoor gaan. De zingende stem van zijn moeder brengt hem weer terug naar het heden.
Haar vrolijke verschijning en haar pretogen zien er nog hetzelfde uit als zojuist in hun slaapkamer.
Waarschijnlijk zal de rit in de koets de nodige lach salvo's opleveren.
Ondanks dat zijn vader wat brommerig is wakker geworden zal hij wel snel bijtrekken, zeker op een dag als deze.

Na zijn moeder komt zijn vader al snel aan de eettafel en hij neemt hen beiden op.
Ik ben blij dat we eindelijk aan je doop zijn, bijna vreesde ik dat je bij de Kerk van Loki zou gaan.
De goed bedoelde grap van zijn vader brengt hem de pijnlijke realisatie dat het verlaatten van zijn doop is gekomen door het vertrek van Anne naar het klooster. Toendertijd had hij nog geen idee dat het definitief van aard zou zijn.
Hij zucht even en kijkt voor zich uit en heeft even geen idee welk gevat antwoord hij erop zou kunnen geven.
In plaats daarvan zorgt hij dat ieder wat vers brood en gerookte ham in plakjes gesneden heeft.
Hij heeft van de verse watermunt die eindelijk weer aan het opkomen is thee gezet en gezoet met wat honing.
Ongeduldig kijkt hij zijn ouders aan en zou het liefste het ontbijt over willen slaan om maar snel te kunnen vertrekken.
Praten is de laatste tijd niet zijn sterkste punt geweest, hij heeft zich veel in de bossen terug getrokken om zijn gedachten te laten rusten.
Er zal vast weer een tijd komen dat alles is bezonken. Wie weet zal hij zijn hart nog wel eens open zetten voor een nieuwe liefde. Hij kan het zich moeilijk indenken.
De passage die hij zal willen voordragen laat hij nog even in zijn gedachten rondgaan en bedenkt de woorden erbij die hij zal willen spreken.