Het was een mooie dag die An uitgekozen had om langs Chris te gaan. Het zonnetje kwam al op en de wind blies zachtjes over het land. Gelukkig was het nog niet heel erg warm, want Oosterhout lag toch een aardig eind van Montfoort af, al was de route simpel: Gewoon naar het zuiden rijden door het gebied van An haar nichtje Alyssa, een klein stukje door dat van Armanda, en dan door dat van Silvain om over te gaan naar dat van Holland zelf nog. An had met geen van deze personen ruzie dus dat zou geen problemen moeten opleveren en ze ging dan ook vrolijk fluitend op haar paard op weg.
Als An Oosterhout ziet liggen is de zon al een tijd behoorlijk aan het schijnen en gaan zowel paard als ruiter niet zo snel meer. An kijkt dan ook opgelucht als ze bij de poort aankomen. Ze springt van haar paard, rekt zich een beetje uit en klopt haar paard dankbaar op de hals. Wat was ze blij weer even op haar benen te kunnen staan, maar An was weer veilig en heel op de bestemming aangekomen. Na een paar stevige kloppen op de poort doet ze een stapje naar achter en wacht af.