Laila op Oosterhout

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Laila strijkt haar rokken glad en trekt het keurslijf nog iets recht. Tevreden bekijkt ze haar weerspiegeling en ze loopt de trap af. In de keuken staat een bos bloemen op een vaas.
Niet vergeten.

Niet vergeten.

Niet vergeten!

Telkens weer laat ze de woorden door haar hoofd gaan.

Aangemoedigd door haar nieuwsgierigheid kon Laila niet langer wachten met het ingaan op de uitnodiging van Christiaan en voor in de middag legde ze een zadel op juist geborstelde rug van Bandiet.
In een zadeltas stak ze een fles zoete doch sterke wijn.
Vanochtend had ze geen hap door haar keel kunnen krijgen en ook 's middags weer had ze haar eten laten staan.
Bandiet brieste luid en ongeduldig, ook hij kon niet wachten tot ze zouden vertrekken.

Laila steeg op en zwaaide nogmaals naar haar zuster die boven voor het raam zat en dan dreef ze Bandiet naar de poort.
Het briefje van Chris zat in de zak van haar rok.

Voor ze ging had ze nog duidelijk de richting gevraagd een haar pleegvader en ook nu wist ze zonder moeite de afslagen te vinden die ze nemen moest. Het was een flinke rit en Bandiet raakte vermoeid van het vele galopperen.
Laila nam hem terug en hield even stil, ze keek om zich heen om te zien waar ze was. Verderop tussen de bomen begon zo te zien een oprijlaan.
Ze zou er heen rijden om te vragen hoe ze nu verder moest.

Wanneer ze echter de laan instuurde gaven de in steen gegrifte tekens aan dat ze zich al op het land van Oosterhout bevond!
Het wapen stond gegrift in een stenen pilaar waar ogenschijnlijk eerder hek gezeten moest hebben.

Laila gaf Bandiet de sporen en ze stapten de laan af.
Wanneer ze voor een imposante poort stil houd bemerkt ze plots tot haar schrik dat de bloemen die ze mee had willen nemen, voor in zijn eetkamer, nog op Edam liggen.
Luidkeels zuchtend slaat ze haarzelf voor het voorhoofd en ze kijkt weer op naar de poort.

Ze is al zo zenuwachtig en nu ook nog dit, vergeten! Wat stom!

Bandiet briest en Laila komt terug op aarde, langzaam treed ze nog iets nader tot de poort, zoekend naar een klopper of gong. Dan besluit ze haar stem geluid te gebruiken en ze verheft hem iets.

Is daar iemand?
Ik wilde graag...

Langzaam sterven haar woorden weg en Laila loopt rood aan. Ze had helemaal niets te willen!

Ongeduldig wachtte ze op de rug van Bandiet af. Het dier vond het allemaal wel prima en hij stond heerlijk te knagen op wat grassprieten die hij terloops uit de grond had getrokken.

Posts : 9

Wanneer hij buiten meende iets te horen opende de jonge poortwachter voorzichtig zijn ogen. Hij was juist een dutje aan het doen, nadat hij een hele middag in de zon had staan bakken bij de poort waar niemand kwam. Hij zuchtte en dacht dat het vast wel weer vals alarm zou zijn, maar toen bedacht hij waarom hij de hele dag aan de poort had gestaan, in de vlakke zon, en hij schrok zo dat hij in z'n wachtlokaal van z'n stoel viel.

Het was natuurlijk de jongedame, Laila, die Christiaan vandaag verwachtte, die nu aan de poort stond! En hij stond er niet zoals het hoorde, wat niet zo goed was. Snel sprong hij recht en liep naar de poort. Hij zorgde snel dat hij er wat fatsoenlijker uit zag, pakte zijn speer statig bij de hand en opende toen de poort, alwaar een jongedame met haar paard stonden te wachten.

Gegroet edele jongedame. Mijn heer heeft mij al van uw komst op de hoogte gebracht, laat mij de poort opendoen zodat u verder kunt rijden.

De poortwachter knikte een paar keer beleefd terwijl hij sprak en deed toen snel de poort helemaal open. Hij boog diep en maakte een gebaar richting het pad dat door een klein bos liep.

Gelieve gewoon het pad te volgen, edele jongedame, en u zult vanzelf op Oosterhout aankomen. Mijn heer zal u daar wel opwachten.

Hierop ging hij tegen de open poort staan, plechtig, alsof hij op z'n eentje een erehaag vormde voor de gaste. Hij kon het niet laten om even op te kijken, maar sloeg snel zijn ogen weer neer. Hij kon met een oogopslag al zien dat zijn heer een mooie jongedame mocht ontvangen. En hij wist ook wel waarom, hij was wel een beetje jaloers, maar hij wist zijn plek en hij was blij voor zijn heer. En misschien op een dag zou hij zelf ook zo iemand vinden. Maar voor nu bleef hij gewoon plechtig staan, wachtend om de poort weer dicht te doen nadat de jongedame zou doorrijden.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Verrukt keek Laila naar de poort wanneer deze een stukje open gaat en er een zo te zien nog jonge man uit naar voren treed.

Gegroet edele jongedame. Mijn heer heeft mij al van uw komst op de hoogte gebracht, laat mij de poort opendoen zodat u verder kunt rijden.

Laila knikt hem vriendelijk toe.
Ze wacht rustig tot hij de poort verder geopend heeft en grinnikt stiekem achter haar vuistje.
Ze kan duidelijk merken dat hij nog niet zo oud is.

Gelieve gewoon het pad te volgen, edele jongedame, en u zult vanzelf op Oosterhout aankomen. Mijn heer zal u daar wel opwachten.

Laila dreef Bandiet enkele passen voorwaarts en boog toen langs zijn flank opzij om een hand op de schouder van zijn warm aanvoelend borskuras te leggen. Ze glimlachte.

Dank u wel.
Ik zal het pad volgen en er niet vanaf wijken.

Even lacht ze en ze drijft Bandiet nog wat passen verder, onder de poort door.
Voor ze zich op het pad begeeft draait ze het dier bij.

Het klinkt haast of me iets vreselijks zal overkomen wanneer ik dat niet doe!

Vrolijk zwaait ze nog even alvorens ze zich omdraait en de driest snuivende Bandiet de sporen geeft.
In een langzame galop rijd ze het pad af en ze geniet van alle pracht om haar heen.
Bandiet, die inmiddels al weer helemaal is bijgekomen laat nukkig weten dat het hem te langzaam gaat en Laila geeft hem iets speling.
Toch wil ze niet al te snel, er is zo veel om te zien.

Dan neemt ze hem terug, het einde van het pad is in zicht en de bomen staan minder dicht op elkaar.
Laila neemt het prachtige gebouw in haar op en speurt langs de ramen en deuren of ze Chris ziet staan.

Ze zet Bandiet stil, welke nog niet tevreden is over de korte rit en hij hinnikt ontevreden terwijl hij zijn voorbenen de lucht in gooit.
Lachend zit Laila op zijn rug en ze kijkt nogmaals of ze hem ziet.
Zo'n hinnik had hij vast gehoord.

Ze voelt haar hart in haar keel kloppen.

Posts : 139

Christiaan had heel de tijd op de binnenplaats zitten wachten. In de schaduw uiteraard, want het was een behoorlijk warme dag, maar zelfs dat kon het feit dat het warm was op de binnenplaats niet veel verhelpen. Hij had er al heel wat uren doorgebracht, wachtend tot Laila zou komen opdagen. Al de hele dag kon hij niet stoppen met aan haar te denken. Hij had vast al 10 keer naar de toren gelopen om te zien of hij haar nog niet kon zien aankomen. En ook de ridderzaal en de keuken had hij al menigmaal nagekeken om er zeker van te zijn dat alles in orde was.

Nu was alles klaar en stond Christiaan weer te wachten op de binnenplaats, tot hij meende iets te horen. Jawel, het was een paard, hij hoorde het hinniken en hij besefte dat het Laila moest zijn. Hij ademde nog een paar keer diep in want hij was best zenuwachtig, maar uiteindelijk ging hij door het poortgebouw, waar de poort was uitgebroken, die de binnenplaats van de directe omgeving scheidde. Hij glimlachte breed en kon zijn hartslag voelen, ze werd sterker en sneller.

Snel stapte hij op haar af.

Laila! Wat ben ik blij dat je er bent. Hopelijk heb je het een beetje makkelijk gevonden?

Christiaan wist even niet wat doen, maar daar Bandiet nogal moeilijk bleek te doen, besloot hij maar de teugels voorzichtig vast te pakken. Hij keek weer op naar Laila en wist nog succesvol wat woorden uit te brengen.

Ik zal z'n teugels wel even vasthouden, dan kun je afstijgen.

Posts : 144 Woonplaats : Leiden

Laila haar gezicht schiet rood aan wanneer ze Chris op haar af ziet lopen.
Haar glimlacht word breder en ze kan nauwelijks weerstaan te zwaaien.

Laila! Wat ben ik blij dat je er bent. Hopelijk heb je het een beetje makkelijk gevonden?

Met dezelfde glimlach knikt ze.
Haar volgende woorden komen er met een lach uit.[/i]

[b]Ja je hebt een zeer behulpzame poortwachter. Hij deed haast of het bos hier achter me zo vreselijk eng is dat ik maar niet van het pad moest gaan.

Wanneer Bandiet nogmaals zijn benen de lucht in gooit drukt Laila haar hielen even streng in zijn flanken en tot haar grote opluchting pakt Chris de leidsels vast.

Ik zal z'n teugels wel even vasthouden, dan kun je afstijgen.

Graag, bedankt!

Soepel zwaait ze haar been over Bandiet zijn rug en laat haar langs het zadel op de grond glijden. Dan strijkt ze haar rokken glad en met een stralende glimlach kijkt ze op.
Ze weet niet goed wat nu te doen en neemt de leidsels maar weer van Chris over.
Plots word ze weer rood en stamelend begint ze een excuus.
Onderwijl haalt ze ook de fles mede uit haar zadeltas.

Kijkt eens..
Sorry, ik had ook nog bloemen. Voor op je tafel alleen.. Die staan nog op Edam!
Ik heb wel de wijn mee genomen, omdat je die altijd zo lekker vind!

Laila begint weer te blozen terwijl ze de fles voorhoudt.

Posts : 139

Christiaan moest even lachen en knikte. Hij had er waarschijnlijk zo hard op aangedrongen bij de poortwachter dat hij haar goed moest ontvangen, dat hij het iets te serieus op heeft gepakt. Gelukkig kon ze er nog mee lachen, hij zelf eigenlijk ook.

Rustig liet hij Laila afstappen en gaf haar de leidsels terug. Echter werd ze dan ietwat rood, waarna ze iets van een excuus stamelde. Hij pakte even de leidsels weer over, toen Laila iets uit haar zadeltas ging halen.

Kijkt eens..
Sorry, ik had ook nog bloemen. Voor op je tafel alleen.. Die staan nog op Edam!
Ik heb wel de wijn mee genomen, omdat je die altijd zo lekker vind!

Christiaan schudt even met z'n hoofd en glimlacht dan wanneer hij de fles in ontvangst neemt. Hij zag dat het van die lekkere mede was die Laila hem al enkele keren had geserveerd voorheen. Daar zou hij zeker van gaan genieten. Hij glimlachte breed naar Laila.

Het geeft niet van die bloemen hoor Laila. Als ik er wil zijn er genoeg. Het feit dat je ze had voor mij, ook al heb je ze niet mee, verblijdt mijn hart enorm. En erg bedankt voor de fles mede. Ik vind deze inderdaad lekker, en ik ben vereerd dat je nog een fles kunt missen om aan mij te geven.

Ik heb ook enkele verrassingen voor jou.

Zei Christiaan uiteindelijk er nog bij. Hij glimlachte nog wat breder.

Maar die zul je gaandeweg vandaag wel ontdekken. De eerste ligt trouwens toch binnen. Maar kom toch verder tot op de binnenplaats. Daar kun je Bandiet wegzetten in de stallen. Er is voer en water voorzien.

Christiaan gebaart naar het poortgebouw zonder poort waar hij juist uitkwam.

» An komt aan in Oosterhout
» Laila op Volendam
» [RP] Een uitgestippelde weg voor Laila
» Inco, Linda en Laila naar Edam.