[RP] De poorten van Sint-Maarten

Subject: [RP] De poorten van Sint-Maarten Wed Apr 28, 2010 9:33 am

Voor de poorten van het kasteeltje van Sint-Maarten bevinden zich een tweetal wachters, klaar om in te springen wanneer dat van hen bereist wordt. Ze zijn trouw aan Sybilla de Schandalige, Vrouwe van Othe, en haar Heer, Silvain de Rechtschapene. Geen bezoeker kan binnen zonder hun starende blik en vragen te trotseren. Indien ze gevraar ruiken, waarschuwen ze hun makkers, die hen direct te hulp schieten.

Zij zullen u er ook op wijzen dat de koets niet mee binnen kan en dat u dus best kunt uitstappen. De poorten van het kasteel zijn namelijk niet van te hoge hoogte. paarden worden door de stalknechten in de stallen verzorgd en gestald.

Pater Familias Posts : 498 Humeur : Eeuwig gebrom

Gezellig keuvelend kwamen Raboude en zijn gevolg met de in het dorpje Othe gehuurde koets bij de poorten van Sint Maarten. Het was een prachtige reis geweest, met de Angellina waren ze de Maas opgevaren, en dan de Othain gevolgd, die hen rechtstreeks naar het dorpje had gebracht. Daar hadden ze een krakkemikkige koets gehuurd, maar het was de enige waar ze allemaal in konden, dus het had gemoeten. Aan de poort stapte Raboude uit, en riep de soldaten toe.

Bonjour, messires! Kan één van u mijn familie helpen uitstappen? Wij komen op uitnodiging van de Heren van Othe om uw prachtige streek te verkennen. U kan zo dadelijk aankondigen dat Burggraaf de Ligne is gearriveerd.

Subject: Re: [RP] De poorten van Sint-Maarten Sat May 01, 2010 12:52 pm

De zon had zich alweer teruggetrokken achter de sombere grijze wolken. Het zonnige weertje was van korte duur geweest en het humeur van de garde van Othe dus ook. Kapitein Guillaume had instructies gegeven de aankomende gasten met respect en vriendelijkheid te behandelen. Er zouden feestelijkheden gehouden worden in het kasteel, zo wilden de verhalen. Verhalen die werden bevestigd door de geuren die uit de keuken van 'le Castel de Saint-Martin' kwamen en de versieringen en het wild op en aan werd gebracht. Het duurde ook niet lang voordat de eerste gasten arriveerden. Al gauw kwam er een koets in zicht. Het ding zag er maar wankel uit, en de gardist verbaasde zich erover dat het niet onderweg ergens in een sloot of van een greppel gevallen was. Een rijkelijk geklede en gebuikte man stapte uit en sprak hen toe. De gardist gromde wat, en deed dan teken aan zijn kompaan om te doen wat de man zei. Een andere gardist kreeg de opdracht de staljongen wakker te gaan schoppen, die hoogstwaarschijnlijk zijn roes uit lag te slapen in het stro van de stal. Na de orders gegeven te hebben keek hij naar het gezin van de ronde man.

Mesdames, messires. Bent oe k'reed?

Posts : 10

Het afgelopen dagen waren lang en leken nooit te eindigen. De wandeltocht naar het kasteel van vrouwe Sybilla duurde lang, langer dan gedacht. Hoewel de tocht lang duurde, had Inco geen last van zijn voeten. Blijkbaar had hij zoveel gelopen, dat hij immuum was geworden voor pijn aan zijn voeten. Inco grinnikte wat in zichzelf aan de gedachte van immuum zijn. Vandaag zou hij zijn goede vriendin Vrouwe Sybilla weer zien. Het was een tijd geleden dat hij haar zag, de laatste keer was in Leiden, maar eindigde in mishandeling van hem door haar. Nogmaals grinnikte Inco, hij miste die tijden. Het kasteel was in zicht. Heel net was Inco niet gekleed, een klein scheurtje zat in zijn broek, bij zijn knie waardoor een stukje van zijn knie te zien was. Een vlekje zat achter op zijn shirt en verder was er niet veel mis. Zijn laarzen had hij gepoetst wat er nu heel raar uit zag, aangezien die helemaal uitblinken tegenover zijn doffe kleding.

De poort kwam nu steeds dichterbij en Inco kon de eerste gasten al zien. De garde stond rond de gasten. Inco bekeek ze goed. Bij elke soldaat gingen zijn ogen op en neer. Goed besturend hoe ze eruit zagen, zijn de kleding voor schriften goed uitgewerkt, voerde ze hun taken wel goed uit. Na lang bestuderen kwam Inco tot een conclusie. Ze zagen er net zo saai uit als de wolken. Je kon van hun gezicht af lezen dat ze chagrijnig waren. Een lach verscheen. Inco liep naar een wachter toe.

Waar is vrouwe Sybilla, weet je dat, ik kom voor het feest!

Subject: Re: [RP] De poorten van Sint-Maarten Sun May 02, 2010 7:08 am

Zut alors! Encore un autre!

Na de bomvolle koets was het de beurt aan een ander kereltje. Jong, sterke benen, sterke armen en een mooi gezichtje. De schildwacht grijnsde. Wacht maar tot de ouderdom komen zal, galmde het plagerig door het hoofd van de wachter. De gardist zette een stap richting de jonge kerel.

U komt hier voor vrouwe Sybilla? Wie mag u dan wel wezen?

Subject: Re: [RP] De poorten van Sint-Maarten Sun May 02, 2010 9:34 am

De lange rit naar het zuiden was vermoeiend, ze had de rit te paard genomen. Inco wilde lopen en zij wilde pertinent niet met een koets. Nee, dan liever de frisse buitenlucht, genieten van de omgeving. Een snelle en langzame gang afwisselend, slapen in herbergen en door trekken. Cultuur en natuur voor haar ogen veranderen. Reizen vond ze verschrikkelijk, altijd al, maar soms was reizen onoverkomelijk en nu verlangde ze van zich zelf om bij Sybilla op haar verblijf in het verre frankrijk te komen. Uitnodigingen had ze nimmer kunnen weigeren en zeker niet van goede vrienden. Althans Inco had gevraagt of ze met hem mee kwam en later kreeg ze ook van Sybilla zelf een uitnodiging. Hun beide koppigheid en moeilijk aan elkaar toe kunnen geven, had er voor gezorgt dat ze apart van elkaar zouden arriveren. Maar zo hadden ze het beide prima gevonden. Het weerzien tussen hen zou het des te fijner maken. Voorzichtig manouvreerde ze zich met Harlequin door de smale paadjes, door riviertjes en heuvels. Als Moustache wist dat ze alleen door frankrijk was gereist was... Ze moest even zachtjes lachen, ondanks dat hij het altijd afraade wist hij wel dat ze toch deed wat ze wilde. Eindelijk berijkte ze de poort van het idyllische kasteeltje. Ze nam de omgeving in haar op en toen het kasteel. Ze woont hier prachtig dat is zeker en het voelt zo herkenbaar. Aan de poort merkt ze dat Inco nog in gesprek is met de garde. Hij is al gearriveerd dus. Gelukkig. Ze stapt af van haar zo vermoeide viervoeter en klopt hem bedankend op de hals en begroet haar lief daarna met een zoen. Zelf net zo vermoeid als haar paard en verlangend naar een bad, richt ze zich tot de garde. In het half bakken frans dat ze kent, spreekt ze de garde aan.

Bonjour, je m'apelle Linda Christelle de Bouvignes. Je suis ici à l'invitation du Madame Sybilla de Ligne. Ceci est ma fiancée Inco de Guillotine. Il a également une invitation

Een beetje onzeker kijkt ze de man aan en hoopt dat ze het goed heeft uitgesproken. Uit haar zadeltas haalt ze de uitnodiging en geeft het aan de garde.

Posts : 10

U komt hier voor vrouwe Sybilla? Wie mag u dan wel wezen?

Ik ben Inco de Guillotine, dé zwerver van Holland, wonend in een doos ergens op straat. En wie mag u wezen?

Inco zat in een melige bui en had zin om de wachters wat te plagen. Kijken hoe chagrijnig ze waren en of ze nog konden lachen. Achter hem hoorde hij een bekende stem, in het frans praten. Hij draaide zich even om en zag dat het Linda, zijn verloofde was. Hij maakte een buiging voor haar en riep in zijn beste frans.

Merci!

Daarna draaide hij zich weer om, wachtend op het antwoord van de wachter

Subject: Re: [RP] De poorten van Sint-Maarten Sun May 02, 2010 10:09 am

De aandacht van de gardist wordt algauw weggetrokken van de jongeman wanneer een andere gedaante voor de poorten opduikt. Met grote ogen kijkt hij hoe de schone deerne zich naar de poorten voortbeweegt. De bruine haren, roze lippen, donkere ogen en wiegende heupen doen hem de eerdere bezoekers al snel vergeten. Ze deed hem denken aan de vrouw die hij ooit ontmoet had in de herberg wat verderop, in één van de dorpjes in de heerlijkheid Othe. Het was de avond van de lentezonnewende geweest, vorig jaar. Ze hadden heel de avond gedanst en gepraat, en later had hij haar meegenomen naar de stal en… Afijn. Laten we zeggen dat e het gewoon erg naar hun zin hadden gehad. En dit hemelse schepsel, dit goddelijke wezen uit verre anderstalige streken sprak Frans! Jah zij geprezen.
Hij maakte een zo diep mogelijke buiging. Bijna kon hij de het vuil op de gekasseide weg opsnuiven, zo dicht bij de grond kwam hij.

Bienvenue madame! Vous faites quoi ici ? Vous êtes perdue ? Les cieux ils sont en haut, il n’est pas difficile de les trouver pourtant ! *

Hij zette een grijns op, trots op de 18 tanden die hij nog bezat en zijn charmeerkunsten.

* Welkom dame! Wat doet u hier? Bent u verdwaald? De hemel is richting boven, niet zo moeilijk om te vinden nochtans!

Subject: Re: [RP] De poorten van Sint-Maarten Sun May 02, 2010 1:16 pm

Na de zoen op Inco's wang, werd ze begroet met een buiging, die ze vrijwel direct met een mep op zijn achterhoofd beantwoorde toen hij weer recht stond.

s'il vous plaît!

Zei ze met een grijs op haar gezicht. Ze maakte een verveelde zucht toen ze zag hoe de garde ook voor haar boog. Pff, al dat verheven gedoe! Al snel begon hij te spreken, maar ze begreep niet veel van wat hij zei. Ze celecteerde enkele woorden om toch enige duidelijkheid te krijgen. 'Perdue?' Verdwaald.. Er ontstond een denk rimpel op haar gezicht. Zou ze dan toch niet op het juiste adres zijn? Ciuex is hemel, even viel haar mond open. ze zou toch niet gezegt hebben dat ze op zoek naar de hemel is? En dat hij grappig opmerkte dat ze dan verdwaald zou zijn! Want hij was nochtans zo makkelijk te vinden begreep ze van zn laatste zin. Ojee wat een flater! Ze glimlachte nog eens vriendelijk met een blos op haar wangen naar de man en drukte de uitnodiging nog eens onder zijn neus.

Madame Sybilla?

Subject: Re: [RP] De poorten van Sint-Maarten Mon May 03, 2010 4:20 am

De rit vanuit de Savoie was moeilijk geweest...Noireaud had meer dan eens tegengewerkt. Nu hij stilaan op ouderdom begon te komen, werd hij steeds nukkiger en had meer zin om thuis te blijven dan met zijn meester op de rug langs paden en wegen te reizen

Pygaer stopte even, aaide hem lichtjes wat Noireaud deed briesen

"Stil Noireaud, we zijn er bijna, nog enkele mijlen en dan zijn we aangekomen". Noireaud liet even de wind door zijn neusgaten vliegen en keek dan uitdrukkelijk de andere kant uit. Pygaer moest ermee lachen. Hij zou Noireaud missen, dat was een feit

In een open plek aangekomen in een bos, stapte hij af van zijn paard et legde hij een kampvuur aan. Morgen zou hij de reis voortzetten, nu was hij te moe, veel te moe....

De volgende dag was de zon al hoog in de hemel toen hij wakker werd...of beter gezegd wakker werd "gekust" door een Noireaud die in zijn laarzen aan het bijten was... Hij ging juist beginnen vloeken toen hij een geluid van een dravend paard. Met de hand op de neus van Noireaud, probeert hij zich zo goed en zo kwaad te verstoppen. In de verte ziet hij een jonge man lopen achternagezeten door een dame dat hem vaag bekend voorkomt...

Als ze dichterbij komen, schrikt hij even:

"Nee maar....Inco ?? en Li..Linda Christelle..."

Zonder een woord ziet hij ze voorbijvliegen. Hij zucht even. Hij had haar zo vaak gezegd van niet alleen te reizen maar ja, zo eigenwijs als hij, dat was zijn linda... Pygaer veranderde snel van kledij en verborg zijn gedaante en gezicht onder een zware cape met capuchon. Daarna steeg hij weer in het zadel de twee gedaantes in de verte volgend.. De laatste mijlen werden vlug afgelegd en aldra stond hij voor de deuren van het kasteel

Hij zag een wacht staan en sprak hem in gebroken Frans aan

"B'jour Massieu, moi vouloir parler à Dame Sybille. Toi vouloir annonçer moi ? Moi Ambassadeur impérial..."

Pygaer moest er wel even mee lachen maar hij was van plan om Syb te verrassen. Hij trok zijn hoofddeksel een beetje meer naar vooruit, om zijn gezicht goed te stoppen en hoopte dat Syb hem niet te vlug zou herkennen...

» [INFO] De Poorten